ΝΑ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣ ΤΗ VODAFONE(τρελαινομαι να βαζω τιτλους που δεν σου δειχνουν τι θα διαβασεις)

Τελικα ειμαστε ματαιοδοξοι από τη φυση μας εμεις οι ανθρωποι. Παντα θελουμε αυτό που δεν εχουμε. Αλλα ακομα και αν αποκτησουμε αυτό που δεν ειχαμε, θα ζηλεψουμε αυτό που ειχαμε προηγουμενως ή κατι άλλο που δεν εχουμε. Τωρα θα προσπαθησω να εξηγησω αυτή τη μπερδεμενη, ασυντακτη και δυσνοητη βλακεια που ειπα προηγουμενως. Σκεφτειτε παραδειγματα από τη ζωη σας. Σε πολλες περιπτωσεις αποζηταμε αυτό που δεν εχουμε…

Το χειμωνα λες ότι δε γουσταρεις τον καιρο και τα πολλα ρουχα, παραπονιεσαι για τη βροχη, σου φαινονται πολλα τα εξοδα θερμανσης, σου φταιει το παπλωμα που δεν είναι αρκετα ζεστο ή κλαιγεσαι όταν πρεπει να περπατησεις μεσα στο κρυο. Αμεσως λοιπον αρχιζεις να αναπολεις το καλοκαιρακι, τις παραλιες, τον ηλιο, τη ζεστουλα και τη θαλασσα. Ωχ! Το ιδιο δεν κανεις και το καλοκαιρι?? Δε γουσταρεις την πολλη ζεστη, παραπονιεσαι για τον ηλιο που σε τυφλωνει, σου φαινονται πολλα τα εξοδα για τον κλιματισμο, σου φταιει η ζεστη που δε σου επιτρεπει να κοιμηθεις ή κλαιγεσαι όταν πρεπει να περπατησεις στον ηλιο γιατι κουραζεσαι και ιδρωνεις. Αμεσως λοιπον αρχιζεις να αναπολεις το κρυο, το χουχουλιασμα κατω από το παπλωμα, τα πολλα τα ρουχα, τη ζεστασια και τη θαλπωρη του σπιτιου και το χιονι.

Επισης, κατά τη διαρκεια της εξεταστικης, κανεις ότι περνα από το χερι σου προκειμενου να μη διαβασεις. Αρχιζεις να παιζεις κατι ξεχασμενα παιχνιδια, γινεσαι χαρωπη νοικοκυρουλα, βαριανασαινεις όταν πρεπει να πιασεις βιβλιο στα χερια σου και λες ότι δεν αντεχεις να ζεις με αυτή την πιεση. Ουπς! Όταν τελειωνει η εξεταστικη όμως χανεις το ενδιαφερον σου για τα παιχνιδια που σου κρατουσαν συντροφια, βαριεσαι ακομα και να αφησεις το πιατο σου στο νεροχυτη, αρχιζεις να διαβαζεις λογοτεχνια με μανια και λες ότι δε σ αρεσει να καθεσαι ολη μερα χωρις να εχεις κατι να κανεις.

Τωρα που διαβαζεις αυτό το θεοπνευστο για να μην πω θεσφατο αρθρο (:P), εκανες μια γκριματσα που λεει… «ωχ παλι δικιο εχει. Παντα ετσι συμπεριφερομαι». Μην απελπιζεσαι, δεν εισαι παραξενος/η. Ολοι ετσι κανουμε. Αυτό που εχουμε, μας φαινεται ανιαρο και θελουμε κατι άλλο. Αντι να ζουμε τη στιγμη και να ειμαστε χαρουμενοι με το παρον, μενουμε ανικανοποιητοι και σκεφτομαστε τι καλα θα ηταν να ειχαμε κατι άλλο.

Αυτή η ματαιοδοξια μας οδηγει και σε πολλες άλλες συμπεριφορες. Στη ζηλεια για παραδειγμα. Βλεπουμε κατι που δεν εχουμε και αυτοματα υποβαλλουμε τον εαυτο μας σε μια ψυχοφθορα διαδικασια συγκρισης αγαθων ή καταστασεων στην οποια παντα ο άλλος εχει αυτό που θελουμε. Σε πολύ τραβηγμενες περιπτωσεις οδηγει τον ανθρωπο στην απιστια. Παρτε για παραδειγμα τον ασλει κοουλ…. Ηταν παντρεμενος με την σεριλ κοουλ…

Και την απατησε μ αυτό……

Γιατι να το κανεις αυτό?? Είναι αυτό που ελεγα πριν ότι δεν εκτιμουμε σχεδον ποτε αυτό που εχουμε και θελουμε κατι που δεν εχουμε κι ας είναι κατωτερο (η μερα με τη νυχτα στην περιπτωση του ασλει). Βεβαια αυτος είναι περιπτωσαρα επομενως ξεχαστε το. Αλλα ο κανονας δεν παυει να είναι ο ιδιος.Και επειδη τα πολλα λογια είναι φτωχια….ενα θα πω και γλιτωνετε από τη σπαστικη μου παρουσια……

ΖΗΣΕ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ (που λεει και η Vodafone) ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΚΛΑΙΓΕΣΑΙ. ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ.