ΓΚΡΙΚ ΣΟΟΥΒΛΑΚΙ (ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΞΕΝΟΙ)

Το καλο (και πολύ,μα παρα πολύ) φαγητο είναι σημαντικο κομματι της ελληνικης κουλτουρας. Δεν είναι τυχαιο λοιπον που ειμαστε πρωτοι σε παχυσαρκια σε ολοκληρη την εουροπα (http://archive.enet.gr/online/online_text/c=112,id=70394880). Ετσι σε πολλες εξοδους του ο Ελληνας τιμα δεοντος ταβερνες και εστιατορια! Επειδη λοιπον εχει αποκτησει μακροχρονη εμπειρια σε φαγοποτια, έχει υιοθετήσει και ορισμένο τρόπο συμπεριφοράς.

Αφιξη : η διαδικασια της αφιξης είναι σχεδον παντα θορυβωδης και πολυπληθης. Η συνεννοηση για την εξοδο γινεται μεταξυ 4 ατομων αλλα καταληγουν στην ταβερνα 25 ατομα γιατι ο καθενας φερνει τον μπατζανακη της κουμπαρας του φιλου του, το ξαδερφο της ανηψιας της τριτης ξαδερφης τους και το βαφτισιμιο της εξ αγχιστειας θειας του ξαδερφου της μανας του παππου του. Α ναι, ολοι αυτοι φερνουν και από ένα φιλο τους. Καταφτανουν στην ταβερνα παντα χωρις να κλεισουν τραπεζι με την ελπιδα ότι «ελα μωρε θα βρουμε τραπεζια χιλιοι καλοι χωρανε». Όπως είναι φυσιολογικο δε βρισκουν τραπεζι και αρχιζουν τις κλαψες. «Μα εγω ειμαι χρονια πελατης σας τοσες φορες εχω ερθει» και το καημενο το γκαρσονι απαντα «μα δυο μηνες εχουμε που ανοιξαμε κυριε αλλα θα προσπαθησουμε να σας βολεψουμε καπου». Τελικα τραπεζια βρισκονται (4 για 25 ατομα αλλα θα βολευτουμε ο ενας πανω στον άλλο) αλλα καρεκλες?? Αρχιζει τοτε η ζητιανια… «να σας παρω την καρεκλιτσα?», «τη χρειαζεστε την καρεκλιτσα?» και αν είναι και τσαχπινης κανενας παιρνει το ηλιθιο βλεμμα και λεει «να σας κλεψω την καρεκλιτσα?».

Παραγγελια φαγητου : αφου στιβαχτουν-βολευτουν ο ενας πανω στον άλλο, φωναζουν με αγενεια το σερβιτορο «ΓΚΑΡΣΟΟΟΝ ελα να παραγγειλουμε μας εχει κοψει η λορδα». Φτανει λοιπον ο σερβιτορος και αρχιζουν να φωναζουν ολοι μαζι…… «μια μπριζολα», «ένα μπιφτεκι», «τρεις πατατες», «και ένα μπουκαλι νερο» και «ψωμακι», με αποτελεσμα να μη βγαζει νοημα ο σερβιτορος οσο εκπαιδευμενος κι αν είναι. Ετσι πανε παλι από την αρχη…… «ένα κοτοπουλο αλα κρεμ (τρομαρα του)» λεει ο πρωτος. «καντα 2» , «3» «4»……χανει παλι το μετρημα και την υπομονη του ο καημενος σερβιτορος. Αφου βγει καποια ακρη και συνεννοηθουν καπως, το κλεισιμο της παραγγελιας συνοδευεται από τη φραση «αυτά προς το παρον». Στη συνεχεια το «προς το παρον» επιβεβαιωνεται αφου κάθε 2 λεπτα ο καθενας θυμαται ότι του λειπει κι από κατι.

Υποσημειωση1: όλα τα φαγητα είναι γενους θηλυκου και αριθμου ενικου : Φερε μια πατατες, μια τζατζικι, μια μπιφτεκι, μια σουτζουκακια, μια σουβλα.

Υποσημειωση2: ο ελληνας ποτε δεν καταλαβε (και ουτε προκειται) τι είναι η σος μουσταρδας και η σος κετσαπ. Παντα θα λεει «βαλε από σαλατα την κιτρινη (ή κοκκινη)»

Παραγγελια ποτου: Πρωτη επιλογη για μεγαλη παρεα το κρασι. Πρωτη ερωτηση : εχετε γλυκο?? Μονο ημιγλυκο η απαντηση. Επειτα η συνεννοηση……ποιοι θα πιουν και ποιοι όχι για να ξερουν αν θα παρουν μισολιτρο ή λιτρο. Τελικα πινουν ολοι (ναι κι αυτοι που λενε «α δε μ αρεσει το κρασι, μια γουλια για την παρεα θα πιω») και το γκαρσονι πηγαινοερχεται γεμιζοντας την κανατα.

Δευτερη επιλογη η μπυρα: Μια παγωμενη πρασινη ακουγεται συνηθως ή μια παγωμενη ΑΜΣΤΕΛ σε παγωμενο ποτηρι!!! Μα γιατι τοσος παγος?? Εγω ξερω……τους εχω καταλαβει!

Ψυχουν το ποτηρι και τη μπυρα (?) στους -58° για να παγωσουν και στη συνεχεια να μουδιασουν τον εγκεφαλο σου. Ετσι ο εγκεφαλος απενεργοποιει τους γευστικους κάλυκες οι οποιοι δε μπορουν να στειλουν μηνυμα και να τον προειδοποιησουν για το τι εισηλθε στον οργανισμο! Ετσι πινεις μια παγωμενη πρασινη και όλα είναι υπεροχα!!!!!!!

Πληρωμη και αποχωρηση : Για να ζητησει το λογαριασμο ο ελληνας δε μιλαει. ΔΕΙΧΝΕΙ. Κανει τη γνωστη κινηση που ολοι ξερουμε κυματιζοντας ατερμονα το χερι του σχηματιζοντας μια μουτζουρα σε ένα υποθετικο ιπταμενο χαρτι. Αυτό προσλαμβανεται ως το «Κανε μου τη ΣΟΥΜΑ» από το σερβιτορο. Ερχεται ο λογαριασμος, διαιρειται το συνολο με τον αριθμο των ατομων και αφου μαλωσουν για την αποδειξη την παιρνει καποιος και φευγουν κανοντας αναλογο θορυβο με εκεινο της αφιξης!!