Δυο προχειρες σκεψεις....

Σε όλα τα υλικα αγαθα, τα συναισθηματα ή τις σχεσεις ισχυει μια παγια αρχη. Οσο δυσκολα χτιζονται τοσο ευκολα (μαλλον πολύ πιο ευκολα) γκρεμιζονται. Το να δημιουργησεις μια φιλια είναι δυσκολο. Απαιτει χρονο, δουλεια μα πανω από όλα χημεια και επικοινωνια. Η πραγματικη προκληση όμως είναι να τη διατηρησεις. Πρεπει να καταβαλεις περισσοτερη και πιο επιπονη προσπαθεια. Οι φιλιες στην εποχη μας ευκολα χτιζονται σε κιβδηλα θεμελεια και εξισου ευκολα γκρεμιζονται με το πρωτο ταρακουνημα. Ετσι οι λυκοφιλιες γινονται καθημερινοτητα και οι αληθινες φιλιες σπανια πραγματκοτητα.

Το βασικο συστατικο για να δεσει μια φιλια είναι νομιζω η αμοιβαιοτητα. Πολλοι ανθρωποι θεωρουν αυτονοητο να καθισει ο φιλος τους να τους ακουσει ή να τους παρηγορησει σε μια δυσκολη στιγμη αλλα δε θεωρουν το ιδιο αυτονοητο να ανταποδωσουν αυτή την κινηση σε μια αντιστοιχη δυσκολια του. Αυτός είναι πολύ συχνα ο λογος που καταστρεφονται φιλιες. Η αλληλοδραση επομενως είναι που κρατα ζωντανη μια σχεση φιλικη. Σου δινω, μου δινεις. Σε βοηθω, με βοηθας. Σε στηριζω, με στηριζεις και ουτω καθεξης. Χωρις τουτη τη συνθηκη καμια σχεση δε μπορει να είναι υγιης. Όταν η μια πλευρα μονο δινει και η άλλη μονο δεχεται χωρις να ανταποδιδει, τοτε εχουμε σχεση εκμεταλλευσης και όχι αμοιβαιοτητας. Καποιοι λενε ότι όταν κανεις κατι για ένα φιλο δεν πρεπει να αποζητας ανταποδωση. Διαφωνω απολυτα. Χωρις να μπαινουμε σε μια λογικη ανταλλαγης αγαθων και να λεμε σου εκανα 2 κιλα χαρες απαιτω να μου δωσεις και συ 2 κιλα…είναι απολυτα φυσιολογικο να προσδοκουμε από έναν ανθρωπο για τον οποιο γινομαστε θυσια να είναι στο πλευρο μας σε περιπτωση που τον χρειαστουμε.

Δεν ειμαι εκδικητικός. Ουτε όμως και συγχωρω ευκολα. Στις φιλιες μαλιστα δε συγχωρω ποτε. Με εναν ξενο που θα μου κανει κατι ισως ειμαι πιο επιεικης. Από τον φιλο μου που με ξερει και γνωριζει τι με ενοχλει περιμενω πιο πολλα. Επομενως θα ειμαι και πιο αυστηρος. Αλλωστε αν ραγισει το γυαλι σε μια φιλια πιστευω δε μπορει να ξανακολλησει.