@#$%&/!!%$#@

Είχα καιρό να γράψω. Τις δύο τελευταίες μέρες επικρατεί ένα χάος στο μυαλό μου. Ένα πράγμα σαν το τίτλο του σημερινού άρθρου. Σήμερα γράφω για να βγάλω την οργή που έχω μέσα μου. Το άρθρο αυτό ξεφεύγει από τη θεματολογία του blog αυτού. Χωρίς πολλά πολλά θα μπω κατευθείαν στο θέμα.

Προχτές Τετάρτη η ΑΕΛ έπαιζε εντός έδρας με τον Πανσερραϊκό και ως γνήσιος οπάδός της πήγα να την παρακολουθήσω. Όλα καλά μέχρι που ο ανεκδιήγητος βοηθός σηκώνει το σημαιάκι του για να υποδείξει σε θέση offside τον επιθετικό μας. Το μόνο πρόβλημα στην φάση αυτή είναι ότι η όλη φάση ξεκίνησε από πλάγιο!!!!!!!!!! Νέοι κανονισμοί!! Το ποτήρι ξεχείλησε όταν ο παπάρας ο διαιτητής αντί να δώσει πέναλτυ υπερ της ΑΕΛ δίνει κόκκινη κάρτα στον επιθετικό μας χωρίς να έχει κάνει κάποια κίνηση. Κι αν δεν με πιστεύετε... http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=k_jRkDYweow Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που δημιουργούνται νέοι κανονισμοί και εφαρμόζονται εντελώς τυχαία εις βάρος της ΑΕΛ. Πριν δύο ή τρία χρόνια σε έναν αγώνα ατρόμητος-ΑΕΛ ο Luciano, γνωστός από το πέρασμά του από το μεγαλύτερο κωλοχανείο του ελληνικού ποδοσφαίρου και της καλύτερης ευρωπαϊκής πουτάνας, τον γαυρούλη, και το πέρασμά του από άλλα κωλοχανειάκια βάζει ένα γκολ το οποίο δεν πρέπει να μετρήσει γιατί μετά από στημένο ο Luciano παίρνει την μπάλα μόνος του χωρίς να την έχει ακουμπήσει κάποιος συμαίκτης του.. Και για του λόγου το αληθές... http://www.youtube.com/watch?v=tmPNzU78jvU

Επαναλαμβανόμενη σύμπτωση παύει να είναι σύμπτωση λέει ο λαός. Και το πιστεύω γιατί στην β' εθνική δεν πέσαμε μόνοι μας. Όχι ότι είχαμε και καμιά υπερομάδα αλλά όταν σε δεκατρία παιχνίδια την περυσινή σεζόν (http://www.youtube.com/watch?v=GZ18wP8-n9s) δεν σου δίνουν αυτό που αξίζεις, ε ναι τότε θα πέσεις β' εθνική. Μια ζωή αυτή την ομαδά την κυνηγάνε. Την κυνηγάνε γιατί είναι η μόνη που έσπασε το κωλοκατεστημένο τους κατακτώντας το κύπελλο το 1985 κ μετά από 3 χρόνια φουριόζα κατακτά πανάξια το πρωτάθλημα του 1988 παρόλο που πήγαν άδικα να της το κλέψουν στο τέλος (υπόθεση Τσίγκοφ για όσους γνωρίζουν) και μετά από μια δεκαετία στην αφάνεια το 2007 με μια καταπληκτική και ξέφρενη πορεία ξανακατακτά το κύπελλο. Παρακολουθώ την ΑΕΛ αρκετά χρόνια αλλά βλέπω τα τελευταία χρόνια να καταδιώκεται από τους πάντες γιατί πολυ απλά δεν μας γουστάρουν γιατί τους χαλάμε την πιάτσα και τα σχέδια. Φτιάχνουμε μια γηπεδάρα πέρυσι και επειδή ήμασταν οι πρώτοι που είπαμε ότι κάνουμε γήπεδο και το υλοποιήσαμε κάτι πούστηδες κωλόχοντροι μας ρίξανε γιατί μας φοβηθήκανε. Φοβηθήκανε ότι θα ξανασηκώσουμε κεφάλι. Μας κυνηγάνε γιατί ξέρουν ότι είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να τους γαμήσουμε, είμαστε οι μόνοι που σ' αυτό το μπουρδέλο που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο και δοιηκείται από πούστηδες και πισογλέντηδες (βλέπε μπάσταρδο Πιλάβιο και γαμημένο πουστόχοντρο Μαρινάκη) θα τους τη σπάσουμε γιατί έχουμε γηπεδάρα, γιατί έχουμε ΛΑΟ και γιατί είναι στο DNA αυτής της ομάδας να πρωταγωνιστεί! Μας ρίξατε β και μας κυνηγάτε ακομά κ εκεί!!! Γιατί? Για να ανεβεί το χωριό του σκατόχοντρου του Μαριδάκη?? Για να έχει κι άλλα κωλοχανεία ο σκατόγαυρος για να παίρνει το πρωτάθλημα από την δέκατη αγωνιστική?? Αφήστε μας στη μιζέρια μας και στον αγώνα μας. Η β δεν είναι για την ΑΕΛΑΡΑ!!!! Η ΑΕΛ ανήκει στην α και μάλιστα και στην κορυφή και να πρωταγωνιστεί παντού!! ΠΑΝΤΟΥ!!! Η ΑΕΛ δεν είναι και δεν θα γίνει το μαγαζάκι και το κωλοχανείο κανενός!! Δεν της το επιτρέπει η ιστορία της.

Έρχομαι τώρα σε ένα γεγονός που έχει γίνει σε μένα και την παρέα μου και έχω χαρακτηριστεί κομπλεξικός τουλάχιστον. Είχε να κάνει με τον αποκλεισμο του γαύρου από το τσάμπιονς λιγκ και γενικά την πορεία των ελληνικών ομάδων στην Ευρώπη. Θα σας το πω στα ίσια. Και τότε με τη Μαρσέιγ αλλά και χτες με την Μέταλιστ το καταχάρηκα που ο γαύρος αποκλείστηκε!!!! Ναι ρε.. Δεν γουστάρω να πάνε καλά οι άλλες ελληνικές ομάδες στην Ευρώπη. Καβλώνω άσχημα όταν ο γαύρος αποκλείεται από παντού, καβλώνω όταν ο βάζελος τρώει 5άρες και καβλώνω ακόμα πιο άσχημα όταν η δικέφαλη κότα κοντεύει να τελειώσει στο παλιό ουέφα στους ομίλους με 0 βαθμούς και καβλώνω τρελά (μέχρι που χύνω) όταν οι κωλοβούλγαροι τρώνε 3 μπαλάκια μέσα στην τούμπα. Τα γουστάρω ρε μάγκες γιατί ξέρω πως όταν ξαναβγεί η ΑΕΛΑΡΑ Ευρώπη όλοι αυτοί οι πούστηδες, όλοι αυτοί οι ρουφιάνοι θα είναι εναντίον της. Ξέρω ότι θα είμαι μόνος μου. Τα γουστάρω γιατί τρελένομαι όταν στην Ελλάδα τα αρχίδια αυτά κάνουν περίπατο σε κάθε ματς με οποιαδήποτε βοήθεια και πάνε έξω και ξεφτιλλίζονται όσο δεν πάει γιατί στην ουσία δεν έχουν ομάδα και έχουν μάθει να κερδίζουν ματς με τη βοήθεια του γαμημένου του κορακιού. Γουστάρω γαμώ την τρέλα μου να βλέπω από την τηλεόραση άλλοτε 33.000 ή 28.000 ή 50.000 ή 15.000 αγάλματα. Τρελένομαι να πανηγυρίζω τα γκολάκια που ρουφάνε οι "ομαδάρες" μας στο εξωτερικό.

Βάλτε το καλά στο μυαλό σας πως ό,τι και να κάνετε η ΑΕΛΑΡΑ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ!!! Θα είναι πάντα εκεί για να την τρέμετε και να φοβάστε ότι κάποια στιγμή θα ξαναγίνει η βασίλισσα στη ΧΩΡΑ!!!! Η ΑΕΛ είναι ΙΔΕΑ και οι ιδέες είναι ΑΛΕΞΙΣΦΑΙΡΕΣ... Και σεις αλάνια μου, πριν με πείτε κομπλεξικό, ανθέλληνα και γω δεν ξερω τι άλλο μπείτε στη θέση μου και σκεφτείτε πως θα αντιδρούσατε σε όλα αυτά.

ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΑ ΜΠΟΝΟΥΣ ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΒΛΑ.....

http://www.youtube.com/watch?v=1-uDJJEsY9w&feature=plcp&context=C4b4417cVDvjVQa1PpcFOLqsrjg9pTMGfs_AhAZ54TU10XBVw4060%3D

http://www.youtube.com/watch?v=cjJc76RMGY4&feature=plcp&context=C4cedfcfVDvjVQa1PpcFOLqsrjg9pTML3YyNb651XsiBDbvENdWYo%3D

http://www.youtube.com/watch?v=UoKa8mAJXzA

ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ!!!!!

Α DAY AT WORK

Αποφεύγοντας τις περιττές φανφάρες για την πολυαναμενόμενη και πολυθρύλητη επιστροφή μου που διαδόθηκε ολούθε ως αστικός μύθος, θα αρκεστώ να πω ότι ,ναι διάολε, επέστρεψα πιο μισάνθρωπος, απαισιόδοξος, χολερικός, δηκτικός και γκρινιάρης από ποτές.

Νταξ, δε θα αλλάξει κάτι με αυτά που θα γράψω, αλλά μια δόση κακίας και ρουφιανιάς, δηλητηριώδους υφής μετά χαράς θα αποθέσω στο φτωχό πλην τίμιο κατσαριδομπλογκ.

Ο διάολος έχει κατά γενική ομολογία πολλά ποδάρια και κεφάλια. Και όχι μόνο αυτό. Είναι σα τη Λερναία Υδρα, που κόβεις ένα και φυτρώνουν άλλα 10. Σήμερα λοιπόν θα μολύνω τις οθόνες σας με μια σειρά από πικροχολες, αλλά πέρα για πέρα αληθινές παρατηρήσεις.

Η γραφειοκρατία έχει μόνο οχτρους και κανένα φίλο. Ωστόσο, εκείνοι που έχουν τη δυνατότητα να σε υποβάλουν σε αυτή νομίζω το καταευχαριστιούνται. Τρανό παράδειγμα οι γραφειοκράτες του γραφείου Ερασμους του ΑΠΘ. Ψάχνοντας τα προαπαιτούμενα της δήλωσης αναφερόσαντο τα εξής:

1)Πιστοποιητικό γέννησης, ταυτότητα, διαβατήριο, πάσο, δίπλωμα οδήγησης και οποιοδήποτε ακόμη επικυρωμένο έγγραφο αποδεικνύει ότι εσύ είσαι πράγματι ΕΣΥ (προαιρετικά μπορούν να κληθούν η μητέρα του ενδιαφερόμενου και ο γιατρός που τον ξεγέννησε προς εξακρίβωση στοιχείων- εξέταση οδοντοστοιχίας, αποτυπωμάτων και DNA δεν είναι απαραίτητα)

2)ύψος, σωματικό βάρος (κατά προτίμηση το μ.ο των τελευταίων τριών μηνών μετά από τακτική μέτρηση, τουλάχιστον 8 φορές την ημέρα), νούμερο παπουτσιού, νούμερο παντελονιού και μπλούζας, αγαπημένο χρώμα, αριθμός, ποδοσφαιριστής, είδος μουσικής, συγκρότημα. Επίσης ερωτικά φετίχ και αριθμός σεξουαλικών συντρόφων (απαραίτητα να αναφέρεται χρώμα, θρησκεία και φύλο του συντρόφου)

3)αγαπημένος ήρωας κόμικ, αγαπημένο POKEMON (καλό θα ήταν να προτείνετε και 4 επιθέσεις) , σάιτ που επισκέπτεστε συχνότερα (γελάς ε?) και αγαπημένη ταινία.

4)σύντομο βιογραφικό 4000-6000 λέξεις, αναλυτική βαθμολογία από τη σχολή

5)της Παναγιάς τα μάτια

6)του πουλιού το γάλα

7)ένα αυγό στρουθοκάμηλου (κατά προτίμηση σφιχτό)

8)2 κιλά πλουτώνιο

9)μία σουλφαμίδα

10)μια λευκή τίγρη Βεγγάλης

Αφού με κόπο συνέλεξα τα άνωθεν καταγραφέντα, έσειρα απρόθυμα το έμψυχο κουφάρι μου στα σκαλιά του κτιρίου διοίκησης. Πριν πω οτιδήποτε άλλο θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μια φήμη που ακούγεται σε εκείνα τα μέρη και μάλλον ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Λέγεται λοιπόν ότι η Έμιλι Μπροντέ, μεγάλη αγγλίδα συγγραφέας του 19^ου αιώνα, βρέθηκε περί τα 1838-1839 στη Θεσσαλονίκη με το πρόγραμμα Εράσμους ως φοιτήτρια και στις 20 Φεβρουαρίου του 1839 βρέθηκε στον πρώτο όροφο του κτιρίου διοίκησης για να ελέγξει μία αίτηση της. Εκείνη τη μέρα ο Αίολος άνοιξε τον ασκό του και οι αέρηδες στάθηκαν ευνοϊκοί για τη συγγραφέα, καθώς μέσα στη μανιασμένη διαμάχη τους εμπνεύστηκε το μετέπειτα αριστουργηματικό της μυθηστόρημα «Τα ανεμοδαρμένα ύψη». Από τότε και κάθε χρόνο μέχρι τις μέρες μας, χορεύουν οι βοριάδες προς τιμήν της, στα ανήλιαγα στενά του διαδρόμου σε ένα ξέφρενο χορό (Ντοντ τράη δις ατ χόουμ). Σήμερα λοιπόν μέσα στην ανεμοθύελλα, αναγκάστηκα να περιμένω κάτι παραπάνω από 2 ώρες για να κάνω το εξής. Να δώσω τα χαρτία μου εκεί για να τα δώσουν αυτοί με τη σειρά τους στη γραμματεία της σχολής μου, που θα τα δώσει στο υπεύθυνο γραφείο Εράσμους κάθε σχολής, που θα τα δώσει με τη σειρά του στους υπεύθυνους καθηγητές! Μ’αρέσει πάρα πολύ που μας φροντίζουν τόσο πολύ. Σχεδόν μας κακομαθαίνουν διάολε. Σκέφτεσαι σε τι κόπο θα μπαίναμε αν έπρεπε να παραδώσουμε τα χαρτιά κατευθείαν στους καθηγητές χωρίς τη δική τους ευγενική, καλόκαρδη και χρησιμότατη διαμεσολάβηση (ή καλύτερα εμπλοκή)?? Ποιός διεστραμμένος σαδιστικός νους κρύβεται πίσω από όλα θα θελα να ξερα, να πάω να του σφίξω γερά (με τα δόντια) το χέρι…

Καλά, θα πεις. Δεν είσαι ο μόνος που τα πέρασε αυτά μωρή γεροντοκόρη. Όλα σου φταίνε σκατόψυχε παλιογρουσούζη. Όχι, δεν είμαι ο μόνος. Σίγουρα όχι ο πρώτος και πιθανότατα ούτε ο τελευταίος. Αλλά όπως η Τύχη ευνοεί του τολμηρούς, έτσι και οι κακοδαιμονία χτυπά τις στραβομούτσουνες γεροντοκόρες που τους φταίνε όλα [σ.σ εμένα δηλαδή (πάντα ήθελα να το γράψω αυτό)]

Έτσι λοιπόν, όπως είναι λογικό πλέον, βρέθηκα στην ουρά πίσω από ένα τσούρμο γκιόσες (Η πραγματική σημασία της λέξεως είναι η παρδαλή κατσίκα ή προβατίνα, άνω των 6 ετών, που δεν γεννάει πια. Υβριστικά χρησιμοποιείται ως χαρακτηρισμός άσχημης γυναίκας . Κατά πάσα πιθανότητα προέρχεται από τα αλβανικά [αλβ. gjosa, γίδα] slang.gr) που κροτάλιζαν στα τρυφερά αυτιά μου. Ήταν τρεις. Η πρώτη ήταν ξερακιανή σα βγαλμένη από αγροτικές εργασίες στα χωράφια. Έφερε χωριατοεμπριμέ πλεκτό σκούφο της εσχάτης υποστάθμης, πράσινα ξεσκισμένα υποδήματα (απομίμηση Αllstar) και τσάντα ώμου μικρής χωρητικότητας. Τα ούλα της εξείχαν και το αριστερό της αλλήθωρο μάτι δρούσε αυτόνομα ακολουθώντας τη δική του πορεία σε άγνωστη τροχιά. Ήτο μακράν της δεύτερης και η πιο υποφερτη. Η δεύτερη, ήτο μία ευτραφής νεαρά με κακόσχημες γιγαντιαίες γάμπες που διεγράφοντο εντός του κολάν (ναι, ναι κολάν). Το κατά τα άλλα ιδιαιτέρως διακριτό διπλοσάγονο της επισκιάζετο εκ της τζιβοειδούς καψαλισμένης κώμης. Ο χοντρός κοκκάλινος σκελετός των γυαλιών της, φιλότιμα προσπαθούσε να μου αποσπάσει την προσοχή, αλλά ο σκοπός του κατέστη αδύνατος. Τρίτη και φαρμακερή, μια ποώδης και πυγμαιοειδής νεαρά με απροσδιορίστου απόχρωσης μαλλί (κατοικοεδρεύουν στο κεφάλι της το κόκκινο, το ροζ, το φουξ αλλά δε λείπουν το μπορντώ και το βυσσινί ενώ κατά περιοχές ευδοκιμεί και το σκούρο μπλε προς μωβ). Η κυρία αυτή φορούσε παντελόνι φαρδύ και χαλαρό σαν άλλος χίπης, το οποίο μετατρεπόταν σε ομοίωμα αερόστατου κάθε φορά που φύσαγαν οι αέρηδες μέσα από τα δύσμοιρα μπατσάκια της. Μιλούσε γρήγορα και ακατάληπτα. Έγιναν αναφορές σε πειραματική σκηνή και θεατρικές παραστάσεις. Η φαντασία μου θωρακίστηκε αυτομάτως μπροστά στο επερχόμενο Trojan.

Κάτι τέτοιο πρέπει να εννοούσε(http://www.youtube.com/watch?v=E5Qpr2c4tyE)

Και τι πρόβλημα έχεις ρε παλιογρουσούζη πάλι?, θα πεις κανείς…. Δεν είχα μέχρι που οι γκιόσες συνάντησαν 2 φίλες τους στο τέλος της ουράς και προσπάθησαν να τις χώσουν εμβόλιμα εκεί που ίσταντο, παρακάμπτοντας τουλάχιστον 40 άτομα που προηγούνταν, ανάμεσά τους και εμένα. Αποτάθηκα λοιπόν στις παγαπόντισσες και με μειλίχιο ύφος νουθεσίας, παρατήρησα ότι «αν κάνουν όλοι κορίτσια αυτό που κάνατε τώρα, δε θα τελειώσουμε ποτέ. Είναι άδικο για αυτούς που ήρθαν πριν από τις κοπέλες να βρίσκονται πίσω από αυτή στην ουρά.. πριν βιαστείτε να με βρίσετε από μέσα σας αναρωτηθείτε αν θα σας άρεσε να σας το κάνουν αυτό, εκείνοι που προηγούνται. Μάλλον όχι». Η εμβόλιμη νεαρά επέστρεψε στο τέλος της ουράς και απέκτησα τρεις επιπλέον ανθρώπους που επιθυμούν το θάνατο μου. Μετέπειτα αστεία μου για να ζεστάνουν την ατμόσφαιρα όπως το «Τον φάγαμε το γάιδαρο, στην ουρά θα κολλήσουμε? (αχα καλο ε??)» μάλλον δεν έφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα…

E φορ eξεταστική! Part 1

(αν είπες part ενα, ψόφα)

rejected: Εξεταστική: Περίοδος περισυλλογής και εσωτερικών αναζητήσεων.

Μετά από λίγο καιρό, τόσο απειροελάχιστο σαν μια μικρή νιφάδα χρόνου που δεν έγινε ποτέ αντιληπτή, η κατσαρίδα επιστρέφει. Όπως ο φοίνικας, αναγεννήθηκε από τις κεραίες της για να μας πει μία ακόμα ιστορία...

Το σκηνικό: Πριν την αρχή της εξεταστικής, πλησιάζει ο καιρός του πρώτου μαθήματος.
Τα Χριστούγεννα υπήρξαν καταστροφή από άποψη διαβάσματος. Όλες οι ελπίδες για επανάληψη,μελέτη,μάθηση έγιναν γέμιση της τροφαντής γαλοπούλας, αφρόγαλο στον καφέ, παγάκι στο ποτό ,άχνη στον κουραμπιέ, κάηκαν σαν τα κούτσουρα στο τζάκι. Τα σχέδια πρωινού ξυπνήματος έδυσαν πριν καν ανατείλουν παραδομένα στα αμαρτωλά χέρια της νύχτας.
Αφού λοιπόν το τσουνάμι της πρωτοχρονιάτικης διασκέδασης παρέσυρε στο βυθό της καλοπέρασης κάθε άισθημα υποχρέωσης διαβάσματος χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος, έρχεται η ώρα αναχώρησης από την οικογενειακή εστία.Ο λόγος; Να μαζέψω τα ασυμάζευτα.
"Συγγνώμη που φεύγω τόσο νωρίς,έχω πολύ διάβασμα,δεν μπορώ να συγκεντρωθώ εδώ."
Η μεγάλη αλήθεια της ζωής, γραμμένη σε έναν πάπυρο στην κορυφή του Machu Pichu (pikachu raichu...τι έλεγα,α ναι) αναφέρει:

                              "Ουδείς φοιτητής εδιάβασεν, αμέσως μετά των διακοπών."

Κάθε φοιτητής που σέβεται τον εαυτό του περνά τουλάχιστον μια βδομάδα ανελέητου ξυσίματος μετά τις διακοπές. Έτσι, γιατί μπορεί.

Ερχόμαστε λοιπόν στο σημείο που ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση.

10 μέρες πριν: "500 σελίδες σε 10 μέρες.θα βγάζω 70 σελίδες τη μέρα,πρωί-απόγευμα θα μου μείνει και χρόνος για επανάληψη."
Ευχαριστημένος από τον τέλειο προγραμματισμό μου,περνάω την υπόλοιπη μέσα σε φάση αλαλούμ.Κατά τις 10..."πω φακ, τίποτα σήμερα.Δεν πειράζει, θα σηκωθώ αύριο πιο νωρίς απ'τον κόκορα, πριν βγει αυτός ο πούστης ο ήλιος. Θα 'χω τελειώσει πριν το μεσημερι."

Επόμενη (9 μέρες πριν): Ξυπνάω κατά τις 1. Ο πούστης έχει βγει και μου δείχνει επιδεικτικά το μεσαίο δάχτυλο.

"Καλώς το μαλάκα.Άργησες."

"γαμώτο. Τρώω και ξεκινάω το απόγευμα.YEAH!"
Nom nom nom,το ωραίο μου φαγητάκι, φτιάχνω την καφεδάρα μου και χαλαρώνω ίντερνετ για τη χώνεψη. "ααααα αυτά είναι,χωνευ...ωχ,πότε πήγε εφτά;!πΦΦΦΦ,ξεκινάω, μέχρι δώδεκα θα 'μαι κομπλέ."
Μισή ώρα μετά και κάτι μέσα στο κεφάλι μου φωνάζει μου ξύνει το κρανίο από μέσα."Τι διάολο",μονολογώ.Αα ναι. Είναι ο εγκέφαλος σου,ενοχλήθηκε που τον ξύπνησες.
Διαβάζω άλλο ένα τέταρτο."φτάνει διάλειμμα,ίσως αν μπώ λίγο facebook...noooo! 2 ώρες pointless internet use.

Κατά τις 10+ πιάνω επιτέλους βιβλίο.  10 λεπτά μετά,τηλέφωνο:
-έλα ρε,ποτό κατά 11;
-ναι αμέ.
-οκ τα λέμε.
-μπαι.


Τι σκατά έγινε μόλις;

Επόμενη (8 μέρες πριν): Ξυπνάω 2 και πεινάω.Αλλά έχω και άγχος.Σήμερα πρέπει να βγ'αλω 200 σελίδες. 70 από σήμερα κι άλλες 130 από χτες και προχτές. τέλεια...
Τρώω,φτιάχνω καφέ,πίνω γρήγορα κι αρχίζω.
Δε θα 'ταν τέλεια να πώ ότι "ναι,κι από τότε στρώθηκα,ξεκωλώθηκα και το πέρασα το κωλομάθημα." Ναι θα ήταν πολύ μουτιβεητινγκ.
Δυστυχώς για σας (και κυρίως για μένα) καταλήγω να χαζεύω επιτυγχάνοντας μια συγκέντρωση 20 λεπτών/ώρα.Σε διεθνείς μονάδες (ΙU). Εν πάση περιπωσει διαβάζω καμια ώρα παραπάνω από χτες.Γιούχουυυ!
Για να μην τα πολυλογώ ο ίδιος ρυθμός βελτίωσης συνεχίζεται και τις υπόλοιπες μέρες.Which brings us one day before the exam.

Ξυπνάω και πάλι δώδεκα...








Και σήμερα χαζεύω αλλά κάτι έχει αλλάξει,oh yes επιτέλους στρώθηκα! Γιατρεύτηκα,ναι!(αμδε)
Φτάνει 12 το βράδυ και μου μένουν 50 σελίδες + επανάληψη.
Έρχεται κάποτε η στιγμή που κάθε ένας από μας θα ξεστομίσει τις τρομακτικές λέξεις.
"Γάμα τα,δεν κοιμάμαι. ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΩ ΣΕΡΙ."

Διαβάζω σα ζόμπι στουπώνοντας πληροφορίες τελευταίας στιγμής σε μια φοβερή μάχη με το χρόνο,όταν το επόμενο πρωί...

         yeah, είμαι έτοιμος

η συνέχεια έρχεται... (του χρόνου πάλι)