ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΙΣ ΓΙΑ ΑΥΡΙΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕΘΑΥΡΙΟ

- Λοιπον συναδελφοι (μια φραση που χρησιμοποιουν οι καθηγητες πανεπιστημιου και ποτε δεν καταλαβα το νοημα της), αυτό θα είναι το θεμα της εργασιας σας. Σας υπενθυμιζω ότι δεν είναι απαλλακτικη αλλα τονιζω ότι θα παιξει μεγαλο ρολο στο βαθμο σας. Εχετε περιθωριο μια εβδομαδα για να την φερετε εις περας. Νομιζω ότι ο χρονος είναι υπεραρκετος…..

Και είναι υπεραρκετος….σχεδον παντα είναι… το θεμα είναι πως τον διαχειριζεσαι.

Πρωτη μερα διοριας: Ξεκινα παντα με κεφι και ενθουσιασμο! «θα κανω την καλυτερη εργασια αυτή τη φορα». Αλλα μετα…. «εχει champions league όμως αποψε ρε φιλε… δεν πειραζει. Αυριο το πρωι θα παω στη βιβλιοθηκη για πολλεεεεες ωρες και δε θα σηκωσω κεφαλι μεχρι να τελειωσω»

Δευτερη μερα διοριας: «Πωωω ποιος σηκωνεται τωρα να παει μεχρι τη βιβλιοθηκη;; θα τα βρω στο ιντερνετ αργοτερα» ZZZzzzzZZZzzZzzz…

Τριτη μερα διοριας: «ρε γαμωτο ουτε χτες αρχισα τελικα…. Σημερα πρεπει παση θυσια να την γραψω την εργασια…» ……………. «Για καφεεε?? Ναι ρε θα ερθω. Που καθεστε?»

Τεταρτη μερα διοριας: «Αμααν πηγε Πεμπτη και τη Δευτερα πρεπει να την παραδωσω… εεε θα κανω τη μιση σημερα και τη μιση αυριο και θα εχω ολο το Σαββατοκυριακο να τη διορθωσω και να την περιποιηθω»………....... «Για καφεεε?? Ναι ρε θα ερθω. Που καθεστε?»

Πεμπτη μερα διοριας: «καλα ειμαι εντελως απαραδεκτος…..ολη μερα χτες παλι δεν ανοιξα τιποτα… με το ζορι θα προλαβω τωρα, αλλα τι διαολο? Δε φτανουν τρεις μερες…. Το ιδιο βραδυ. «Δεν επρεπε να παω για ψωνια σημερα….. ελπιζω να βγαινει σε ένα Σαββατοκυριακο».

Εκτη μερα διοριας: Πρωι: «Αμαααν τι θεμα μας ειχε πει ότι εχει η εργασια…?»

Μεσημερι : «Να σου πω ρε φιλε… πες μου λιγο το θεμα της εργασιας γιατι το ξεχασα…»

Απογευμα: «Ναι ρε μετα το ματσακι θα στρωθω και θα την κανω επιτελους…. Θα μεινω ξαγρυπνος το βραδυ και θα την τελειωσω (σ.σ Θα δω NBA)

Εβδομη (και τελευταια μερα διοριας) : «Δεν αισθανομαι καλα…τι θα κανω?? Δεν προλαβαινω με τιποτα… με την κωλοεργασια που μπλεξαμε…»

Μετα από 20 συναπτες ωρες….. «Δοξα σοι ο θεος…. Προλαβα. Κουτσα στραβα τη βολεψα παλι τελευταια στιγμη»

Και η παγια ατακα : «Τελευταια φορα που κανω τετοια μαλακια. Την επομενη φορα θα αρχιζω από την πρωτη στιγμη και θα την κανω σιγα-σιγα. Ετσι θα την τελειωνω νωριτερα και θα γλιτωνω το αγχος»

ΟΧΙ ΦΙΛΕ ΜΟΥ. ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ ΤΗΝ ΑΚΡΟΤΕΛΕΥΤΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΤΗΝ ΠΡΟΛΑΒΕΙΣ

Οσοι πασχουν από τετοιου ειδους αναβλητικοτητα και εχουν βρεθει σε ιδια ή παρομοια θεση (οι υπολοιποι να αποχωρισουν από το blog :P) σιγουρα ειδαν καπου τον εαυτο τους στην παραπανω ιστορια.

Η αναβλητικοτητα, που κακως σχετιζεται συχνα με την τεμπελια είναι ένα αρκετα συνηθες προβλημα. Είναι (για να το παιξω μορφωμενος) ενας τροπος σαμποταρισματος του εαυτου μας. Οποιος αναβαλλει κατά συνηθεια τις υποχρεωσεις του αφηνοντας τα για την περιφημη, ή πιο σωστα περιβοητη, ¨ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ¨ υποβαλλει τον εαυτο του σε μια διαδικασια αχρειαστου αγχους και ψυχολογικης πιεσης.

Το ερωτημα που τιθεται βεβαια είναι γιατι δε συμμορφωνομαστε από τη στιγμη που μας δημιουργειται αυτό το βλαπτικο αγχος όταν αναβαλλουμε τις υποχρεωσεις μας. Με το ταπεινο μου μυαλο δυο πιθανες απαντησεις μπορω να καταθεσω.

1^ον) Γιατι η αναβλητικοτητα είναι μια πραγματικοτητα, ένα εθιστικο ¨κουσουρι¨ από τα πολύ πρωιμα σταδια της ηλικιας μας. Εχετε αναλογιστει πως δρουσατε σε αντιστοιχες περιπτωσεις σε μικροτερες ηλικιες? Προσωπικα, αν και ημουν καλος μαθητης, ποτε κατά τη σχολικη μου ζωη δεν εκανα τις εργασιες μου την Παρασκευη γυρνωντας από το σχολειο όπως πολλοι αλλοι. Αν οι Κυριακες σταματουσαν στο μεσημερι δε θα ειχα κανει ποτε μου ασκηση. Κατι αντιστοιχο συνεβαινε και κατά τη διαρκεια των γιορτων. Αντι να μοιραστουν οι εργασιες και το διαβασμα, λιγο κάθε μερα, κατεληγε να ναι: τιποτα τις πρωτες 10 μερες και ένα «τρεχω και δε φτανω» τις τελευταιες 5 Επομενως επειδη εξις δευτερα φυσις (ωωω τι ειπα παλι ο παικτης) μην ανησυχειτε!! Πρωτα βγαινει η ψυχη και μετα το χουι και δεν μπορειτε να κανετε τιποτα για αυτό (φυσικα αστειευομαι)

2^ον)Όπως εχω διαπιστωσει από συζητησεις, πολλοι είναι αυτοι που επιδιωκουν την αναβλητικοτητα. Και εξηγω. Αυτό το αγχος της τελευταιας στιγμης εχει δυο μορφες. Την πνιγηρη και την δημιουργικη. Αλλοι δηλαδη πνιγονται από το αγχος που τους κατατρωει ενώ αλλοι επιδιωκουν την επελευση αυτου του αγχους ως κινητηριας δυναμης. Μαλιστα διατεινονται ότι λειτουργουν καλυτερα υπο πιεση και κατασταση αναγκης!

Οι λυσεις που θα προτεινα στους ομοιοπαθουντες μου είναι συγκεκριμενες. Πρωτον δοκιμαστε εστω και μια φορα στη ζωη σας να ειστε συνεπης και όχι αναβλητικος! Η χαρα που νιωθεις όταν κανεις κατι στην ωρα του και η εσωτερικη γαληνη είναι διχως άλλο ανεκτιμητες. Δευτερον, βαλτε προτεραιοτητες. Πειτε δηλαδη τωρα είναι η ωρα για δουλεια και μετα είναι η ωρα του καφε και της ξεκουρασης. Τριτη και τελευταια συμβουλη, βαλτε ένα υποθετικο στοιχημα με τον εαυτο και προσπαθειστε να το κερδισετε!

Ειτε ειστε αναβλητικος όμως ειτε όχι κρατηστε το αγχος μακρια σας και δειτε τη ζωη με αισιοδοξη ματια!!!!

Αφιερωμενο στον αγνωστο αναγνωστη που μου εξηψε την φαντασια με την ομορφη ερωτηση του!!